پاسخ به شبهات اربعین | قسمت دوم: آیا ما ایرانیان بی‌خیال شده‌ایم؟
آیا ما ایرانیان بی‌خیال شده‌ایم؟
یادتان نرود هیچ‌وقت به نوه و نتیجه هامان نگوییم که در دوران ما جنگی بین ایران و عراق شد، و عراقیان به کشور ما تجاوز کردند و خیلی از هم‌وطنان ما را شهید کردند و شهرهای ما را با خاک یکسان کردند. هرگز نگویید رزمندگان و شیرمردان ایران چطور در مقابل لشکریان صدام ایستادند و آرزوی فتح ایران را به دلشان نهاد. اگر هم می‌خواهید بگویید؛ ولی یک شرط بگذارید که دیگر نوادگان ما از ما نپرسند خب آخرش چه شد؟ چون آن‌وقت یا باید به آنها دروغ بگوییم یا ما را سرزنش خواهند کرد که چه آدم‌های بی‌خیال و بی‌وجدان و بی‌ایمان و بی‌عرضه‌ای بوده‌اید. اگر به آنها بگوییم آخرش ما در عراق مدرسه، خیابان، فرودگاه، هتل، مسجد، گلدسته، حرم، فاطمیه و ورزشگاه ساختیم، بیمارستان ساختیم و در همان ورزشگاه که ساختیم پرچم خودمان را عراقی‌ها آتش زدند و گفتند ایرانی برو گمشو و در خاک کشورمان و اماکن مذهبی‌مان برای همان نامردان عراقی عشرتکده ساختیم و خانواده کشته‌های عراق را شهید گفتیم و کمیته امداد ما مرتب به خانواده عراقیان پول می‌داد و میلیاردها دلار و هزاران کیلو طلا از ایران بردیم و خرج عراق کردیم (متن خلاصه شده است)
سعیدی افضل (جانباز ۵۱ درصد)
پاسخ
اولین نکته این متن، آخرین دروغ آن یعنی انتساب متن به یک جانباز است. زیرا هر جانبازی می‌داند که اصلاً ما جانباز ۵۱ درصد نداریم! درصد جانبازی برحسب شدت جراحات محاسبه می‌شود و همواره مضربی از عدد ۵ خواهد بود. (ماده ۲۰ آیین‌نامه اجرایی درصد جانبازی)
ثانیاً ساخت بیمارستان، ورزشگاه و… توسط ایران برای عراقی‌ها از دروغ‌های فضای مجازی است و هیچ‌کس تا کنون کوچک‌ترین سندی برای آن ارائه نکرده است. بله مردم ایران از جیب خود (نه از منابع دولتی) بر اساس عشق و اعتقاد خود به اماکن مقدس کمک‌های زیادی کرده‌اند و البته معلوم است که این به کسی مربوط نیست چرا که مال شخصی‌شان را در راهی که به نظرشان ارزش داشته خرج کرده‌اند! مضافاً اینکه همین شهدایی که در متن فوق از نام آنان سوءاستفاده شده و برای ایجاد بدبینی به شیعیان عراق باآب‌وتاب از آنان گفته شده، به عشق امام حسین و اهل‌بیت به شهادت رسیدند و در وصیت‌نامه‌های خود بارها درباره اسلام و زیارت سخن گفته و سفارش کرده‌اند و با سربند یا حسین و یا زهرا و یا مهدی (علیهم صلوات الله) و شعارهایی مانند راه قدس از کربلا می‌گذرد و کربلا، کربلا ما داریم می‌آییم به جنگ دشمن بعثی رفتند؛ بنابراین کسانی که با عشق و علاقه به این اماکن کمک می‌کنند در حقیقت در جهت اهداف آنها رفتار کرده‌اند نه این جانباز ساختگی که به اسم شهدا، آرمان‌های شهدا را زیر سؤال می‌برند. این نیز قابل‌توجه است که استفاده و نفع کمک به این اماکن به خود ایرانیان بر می‌گردد، چون زائران ایرانی عتبات اگر بیش از عراقی‌ها نباشند، چندان کمتر نیستند.
اما درباره کمک‌های کمیته امداد به مردم عراق؛ کمیته امداد بارها اعلام کرده است که حتی کمک‌های یک شهر را به شهر دیگر هم منتقل نمی‌کند. کمک‌های کمیته امداد به فقرای عراقی به این شکل است که این سازمان، در خود عراق دفاتری دارد و از خود مردم عراق کمک جمع کرده و به مصرف همان‌ها نیز می‌رساند؛ چرا که کشور عراق بعد از حملۀ آمریکا به بهانۀ دفع شر صدامی که خودش آن را به جان ایران انداخته بود به یک کشور جنگ‌زده تبدیل شد و البته در مواقع بحران مانند سیل و زلزله از کمک‌های ایرانیان نیز برای کشورهای همسایه یا جنگ‌زده و… استفاده می‌شود، اما با صندوق‌های مشخصی که مصرف آن معلوم است و افراد می‌توانند در مورد مصرف کمک خود تصمیم‌گیری کنند و با اختیار خود پول خود را به این صندوق‌ها پرداخت می‌کنند.
نکته دیگر اینکه شعار برخی از عراقی‌ها بر علیه ایران را نباید به‌پای تمام مردم عراق نوشت؛ اکثر مردم عراق کسانی هستند که با جان‌ودل در ایام اربعین از ایرانیان پذیرایی می‌کنند. غالب مردم عراق آن کسانی هستند که تشییع باشکوه از حاج‌قاسم را به منصه ظهور رساندند. بله! همان گونه که برخی از ایرانیان با شایعاتی از قبیل شایعات فوق نسبت به عراقی‌ها بدبین شده‌اند، به همین شیوه نیز تعداد محدودی از جوانان عراقی را به ایرانیان بدبین کرده‌اند؛ شعار معروف انگلیسی‌ها: تفرقه بینداز و حکومت کن.
و نهایتاً اینکه جنگ هشت‌ساله ما با عراق، با مردم این کشور نبود؛ بلکه با رژیم بعثی عراق و مزدوران او بود. جالب است بدانید که در جنگ هشت‌ساله حتی برخی از مردم عراق با پیوستن به سپاه پاسداران دوش‌به‌دوش ایرانیان با ارتش رژیم بعث عراق جنگیده‌اند؛ مانند برخی اسرای عراقی که گروهی به نام توابین تشکیل دادند و در کنار ایرانی‌ها در تیپ بدر با ارتش بعث عراق می‌جنگیدند. بسیاری از نظامیان عراق نیز خود را تسلیم ایرانیان می‌کردند تا برادرکشی نکنند. این جوانمردی آنها بود؛ اما متأسفانه عده‌ای با این شایعات ناجوانمردانه بین مردم دو کشور دشمنی ایجاد می‌کنند! حتی بسیاری از ترس بلاهایی که ممکن بود صدام بر سر خانواده‌هایشان بیاورد به‌اجبار به ارتش پیوسته بودند؛ نه به اختیار خودشان؛ چرا که می‌دانستند صدام به کسی رحم نمی‌کند.
حجت‌الاسلام دکتر قربانی مقدم (با اندکی ویرایش)
